De operibus Veneris et Liberi

Convivium sapientium, qui sunt pulchri et boni.

Placuit apud Plutarchum locum invenire, quo auctor ille, ὁ τὼν καλῶν κἀγαθῶν κάλλιστος καὶ βέλτιστος, opera et Veneris et Liberi explicat. Ut qui parum sim sapiens, ea quæ de sapientium conjunctione per Musas efficienda leguntur prætermittam: nam quod sapientibus lectoribus, quibus placet sine vino convivium celebrare, suave videtur, parum ego intellego, qui Musa sapiente careo atque egeo.

«Καὶ λέγω,» ὁ Μνησίφιλος εἶπεν, «εἰδὼς ὅτι Σόλωνι δοκεῖ πάσης τέχνης καὶ δυνάμεως ἀνθρωπίνης τε καὶ θείας ἔργον εἶναι τὸ γιγνόμενον μᾶλλον ἢ δι' οὗ γίγνεται, καὶ τὸ τέλος ἢ τὰ πρὸς τὸ τέλος. ὑφάντης τε γὰρ ἂν οἶμαι χλαμύδα ποιήσαιτο μᾶλλον ἔργον αὑτοῦ καὶ ἱμάτιον ἢ κανόνων διάθεσιν καὶ ἀνάρτησιν ἀγνύθων, χαλκεύς τε κόλλησιν σιδήρου καὶ στόμωσιν πελέκεως μᾶλλον ἤ τι τῶν ἕνεκα τούτου γιγνομένων ἀναγκαίων, οἷον ἀνθράκων ἐκζωπύρησιν ἢ λατύπης παρασκευήν. ἔτι δὲ μᾶλλον ἀρχιτέκτων μέμψαιτ' ἂν ἡμᾶς ἔργον αὐτοῦ μὴ ναὸν μηδ' οἰκίαν ἀποφαίνοντας, ἀλλὰ τρυπῆσαι ξύλα καὶ φυρᾶσαι πηλόν· αἱ δὲ Μοῦσαι καὶ παντάπασιν, εἰ νομίζοιμεν αὐτῶν ἔργον εἶναι κιθάραν καὶ αὐλούς, ἀλλὰ μὴ τὸ παιδεύειν τὰ ἤθη καὶ παρηγορεῖν τὰ πάθη τῶν χρωμένων μέλεσι καὶ ἁρμονίαις. οὐκοῦν οὐδὲ τῆς Ἀφροδίτης ἔργον ἐστὶ συνουσία καὶ μεῖξις, οὐδὲ τοῦ Διονύσου μέθη καὶ οἶνος, ἀλλ' ἣν ἐμποιοῦσι διὰ τούτων φιλοφροσύνην καὶ πόθον καὶ ὁμιλίαν ἡμῖν καὶ συνήθειαν πρὸς ἀλλήλους· ταῦτα γὰρ ἔργα θεῖα καλεῖ Σόλων, καὶ ταῦτά φησιν ἀγαπᾶν καὶ διώκειν μάλιστα πρεσβύτης γενόμενος. ἔστι δὲ τῆς μὲν πρὸς γυναῖκας ἀνδρῶν ὁμοφροσύνης καὶ φιλίας δημιουργὸς ἡ Ἀφροδίτη, τοῖς σώμασιν ὑφ' ἡδονῆς ἅμα συμμιγνύουσα καὶ συντήκουσα τὰς ψυχάς· τοῖς δὲ πολλοῖς καὶ μὴ πάνυ συνήθεσι μηδ' ἄγαν γνωρίμοις ὁ Διόνυσος ὥσπερ ἐν πυρὶ τῷ οἴνῳ μαλάττων τὰ ἤθη καὶ ἀνυγραίνων ἀρχήν τινα συγκράσεως πρὸς ἀλλήλους καὶ φιλίας ἐνδίδωσιν.»
—Plutarchus, Convivium septem sapientium 156b–d

"Et dico," inquit Mnesiphilus, "conscius Soloni videri omnis artis et facultatis tam humanæ quam divinæ opus esse potius in eo, quod fiat, quam in eo, quo fiat, et potius in fine quam in iis, quæ ad finem conducant. Etenim textor, ut existimo, chlamydem et togam dicet suum opus esse potius quam harundines movere et pondera suspendere; et faber ferrum conflare et securim condurare potius quam aliquid eorum, quæ illorum causa necesse est fieri, ut cinerem suscitare vel calcem parare. Etiam vehementius vituperabit nos architectus, si professi erimus ejus opus esse nec templum neque ædes, sed materiam perforare et lutum miscere: sed omnino vituperabunt Musæ, si æstimaverimus eorum opus esse citharum tibiasque, nec mores docere nec melis harmoniisque utentium affectus consolari. Immo nec Veneris opus est congressus coitusque, nec Liberi temetum vinumque, sed ea, quæ nobis per illa faciunt: videlicet amicitiam et desiderium et conversationem et consuetudinem cum aliis: ea enim opera Solo appellat divina, quæ dicit se diligere et persequi præcipue cum ad senectutem pervenerit. Est porro concordiæ amorisque virorum erga feminas artifex Venus, quæ eorum corpora in unum voluptate commiscet atque animas conflat; multorum autem nondum firma necessitudine conjunctorum neque inter se familiarium mores Dionysus tamquam in igni vino mollit et madidando principium quoddam conjunctionis mutuæ tradit et amicitiæ."

De operibus Veneris et Liberi

Trending Articles

MERCEDES-BENZ Travego 0580-15 turistički autobus

FIAT 110 NC 115 B kiper